آیا پریزهای فضای باز باید در مدار خودشان باشند؟

لازم نیست کانکتورهای فضای باز مدار جداگانه خود را داشته باشند. به دلیل مسائل ایمنی، بسیاری از مردم در واقع مدارهای مستقل را ترجیح می دهند. مشکلات زیادی در مورد شبکه های خارجی وجود دارد. این صفحه به شما کمک می‌کند تا آن‌ها و همچنین قوانین ایمنی را که باید به درستی رعایت کنید، درک کنید.

هر زمان که به پریزهای برق خارجی مربوط می شود، باید مقررات مربوط به برق را رعایت کنید. لازم نیست دستگاه های برق خارجی از مدارهای جداگانه خود استفاده کنند. برای دوشاخه های بیرونی، تنها یک شرط این است که باید از GFCI محافظت شده و حداقل 100 فوت دورتر از استخرها قرار گیرند. هنگامی که کاربران تمام الزامات دیگر کامپایلر الکترومغناطیسی را برآورده کرده اند، این بدان معنا نیست که کاربران نمی توانند آنها را نصب کنند.

آیا قرار دادن GFCI O ضروری استتوtlets خارج؟

به جای گسترش کابل اترنت در فضای باز، یک دوشاخه بیرونی بسازید. دوشاخه های فضای باز اتصال به تجهیزات و چراغ های بیرون را بسیار آسان تر می کند. این بخش شما را در مراحل ایجاد یک دستگاه الکتریکی بیرونی در حین استفاده از برق از پریز داخلی راهنمایی می کند. اتصالات GFCI همچنین توسط استانداردهای ملی برق برای مدارهای خارجی مورد نیاز است.

طبق قانون ملی NEC، دوشاخه های فضای باز باید با GFCI سازگار باشند. دوشاخه های فضای باز شبیه به دوشاخه های داخلی هستند زیرا از مجموعه خود استفاده می کنند معیارهای NEC. آنها باید هر یک از این مقررات را فقط به خاطر ایمنی و همچنین برای جلوگیری از هرگونه مشکل ناشی از سیم کشی معیوب رعایت کنند. طبق قوانین ملی برق، پریزهای فضای باز باید دارای حفاظت GFCI باشند. از آنجایی که به طور مکرر در معرض عناصر قرار می گیرند، ظروف در فضای باز باید ضد آب باشند. آنها همچنین باید بتوانند در برابر بارندگی و سایر آب و هوای بد مقاومت کنند.

اینها دیگر نمی توانند انرژی را در صورت مرطوب شدن و اگر چیزی به ذهنشان خطور کند، حفظ کنند، مگر اینکه فرسوده شوند یا بشکنند. این منجر به یک خطای زمین می شود که یک انفجار ناگهانی الکتریکی است. مدار شکن این پتانسیل را دارد که هر کسی را که با آن در تماس باشد کشته یا زخمی کند. یک سوکت GFCI به گونه ای ساخته شده است که می تواند تغییرات چشمگیر جریانی را که از تمام آن عبور می کند شناسایی کند. اگر هنوز فقط با شارژ الکتریکی مشکلی وجود دارد، برای جلوگیری از هر گونه خطر یا آسیب، وسایل متصل شده را خاموش می کند.

دلیل آن این است که آنها به طور مستمر در معرض بارندگی و برخی محیط های خارجی دیگر بوده اند که می تواند جریان گسل ایجاد کند. دوشاخه های بیرونی باید دارای محافظت GFCI باشند. هدف این دستگاه ها توقف جریان برق در صورت ترکیدگی ناگهانی برق است.
دوشاخه های بیرونی برق نیازی به بالا بردن تا ارتفاع معینی ندارند. با این وجود، آنها را فقط می توان تا ارتفاع 6 تا 12 فوت قرار داد. این بدان معناست که پریزهای بیرونی شما می توانند در هر جایی در ارتفاع بین متری قرار بگیرند.

آیا وجود لوله برای کابل های الکتریکی خارجی ضروری است؟

فقط برخی از سیم های UF باید فوراً در سراسر زیرزمین در عمق تقریباً 25 سانتی متری دفن شوند. همه کابل‌های انتقال داده برای خطوط تلفن خانگی یا اینترنت، از جمله استخرها و همچنین استخرهای شنا در صورت داشتن آنها، باید حداقل 10 فوت بالاتر از سطح زمین باشند.

برای اهداف ایمنی، اکثر خطوط اصلی برق باید حداقل 20-25 فوت بالاتر از سطح آب یا حتی یک پد پرش قرار داشته باشند. از آنجایی که سنگریزه وجود ندارد، سیم کشی در چنین دریاچه ای امکان پذیر است. ایمن نیست مگر اینکه سنگ وجود داشته باشد.

سیم‌هایی که در لوله‌های فولادی یا فلزی انعطاف‌پذیر قرار می‌گیرند باید حداقل 50 درصد زیر سطح زمین باشند. کابل کشی پی وی سی باید یک فوت یا یک چهارم زیر سطح زمین نصب شود.

آیا جدا کردن مدارهای چراغ ها و پریزها ضروری است؟

طبق NEC، سیستم‌های روشنایی و دوشاخه‌ها نباید در مدارهای مختلف باشند. از آنجایی که آنها باید با GFCI مطابقت داشته باشند، در حال حاضر در مسیرهای مختلفی هستند. طبق NEC، چراغ‌ها و دوشاخه‌های فضای باز نباید در مدارهای مختلف باشند. اگر فقط بخواهید می توانید اینها را روی سوئیچ های جداگانه قرار دهید. برای به دست آوردن برداشتی متفاوت از این موضوع، باید با یک برقکار مشورت کنید. کاربران کنترل کامل دارند.

بهترین راه برای ایجاد یک خروجی خارجی چیست؟

این راهنما توضیح می دهد که چگونه و کجا یک پریز بیرونی را در ملک خود نصب کنید. مقررات NEC برای پریزهای بیرونی باید هم با NEC و هم با قوانین ساخت و ساز مطابقت داشته باشد. مدار در سراسر آشپزخانه، توالت و محل شستشو هرگز روی آن ضربه زده نمی شود.
نحوه انتقال بیشتر برق خانگی از چنین اتصال داخلی به یک پریز بیرونی. با استفاده از یک ولت متر بررسی کنید تا ببینید آیا برق همچنان در دوشاخه های شما جریان دارد یا خیر. بعد از اینکه دوباره به پریز بیرونی وصل شدید، موتور را دوباره روشن کنید. چندین مدار را می توان با استفاده از سیم GFCI متصل کرد.

هنگام نصب کابل برق خارجی، کاربران باید ابتدا پریز داخلی را از خانه خود جدا کنند. قبل از اتصال کابل مسی تازه، به یاد داشته باشید که حداقل نیم اینچ از مواد عایق را از کابل های مسی جدا کنید. پریزهای متعددی وجود دارند که می توانند توسط GFCI محافظت شوند.

جداسازی مدار برای دوشاخه های فضای باز ضروری نیست. یک الزام برای حفاظت GFCI وجود دارد که می تواند یک قطع کننده یا حتی یک دستگاه "خروجی روی دکمه فشاری" نصب شده روی دیوار باشد. به‌عنوان جایگزینی برای راه رفتن در میان یخ، خروجی‌های بیرونی را می‌توان با تکان‌شکن‌ها تنظیم کرد.

سیم کشی پریزهای داخلی

اگر جعبه دارای 2 جفت کابل باشد، باید یک کانکتور پیگتیل بسازید. پس از تعویض سیم پیچ برای بازیابی 1/2 اینچ عایق از هر کابل، از یک کابل کش استفاده می شود. خواه 3 جفت سیم داشته باشید، باید دوباره به محل قبلی خود وصل شوند.

قسمت داخلی روکش سیم را به 1/2 اینچ کاهش دهید. سیم های اضافی سفید به نقره ای و همچنین مشکی را به طلایی به یک اتصال قابل دسترسی وصل کنید. برای ایمنی بیشتر، نوار چسب را در اطراف هر رابط کابل قرار دهید. دو سیم اتصال زمین را با استفاده از کابل اتصال به زمین متصل کنید. اگر سوکت دیگری در ابتدا فقط یک جفت سیم داشت، آن را دوباره به همان اتصالات وصل کنید. برای انجام این کار، بخش 6 اینچی سیم را بردارید و 1/2 اینچ عایق را از نقاط انتهایی جدا کنید.